രമേഷിൻ്റെ തൂലിക കൊണ്ട് കൊത്തിയെടുത്ത അക്ഷരങ്ങളുടെ നക്ഷത്ര വെളിച്ചത്തിൽ ജോർദാനിലെ അചേതനങ്ങളായ കൽപ്രതിമകൾ നിരന്തരം തളിർക്കുകയും പൂക്കുകയും ചെയ്യുന്ന കാഴ്ച എന്നെ വിസ്മമയഭരിതയാക്കി. വിദൂരസന്ധ്യകളിൽ വിദൂര നക്ഷത്രങ്ങളെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു നീങ്ങിയ പഥികൾ, മഞ്ഞും വെയിലും മാറിമാറിപ്പുണരുന്ന പർവ്വതങ്ങൾ, അലറിപ്പാഞ്ഞുവരുന്ന കൂറ്റൻ തിരമാലകൾ, അഴിമുഖത്തിൻ്റെ നൊമ്പരങ്ങൾ, ആകാശച്ചെരുവിൽ നിന്ന് ഒലീവ് മരച്ചില്ലകൾക്കിടയിലൂടെ ഊർന്നിറങ്ങുന്ന തേൻനിലാവ് എല്ലാം ചേർന്ന ഈ കൃതി നമുക്കു മുന്നിൽ മായാലോകമാണ് തുറന്നിടുന്നത്
ഈദി അമീൻ തന്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവിലും താരയെക്കൊണ്ട് ഉമ്മ വയ്പ്പിക്കുന്നുണ്ട്. അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ട്, പ്രണയിക്കുന്നുണ്ട്. കറുത്ത വർഗ്ഗക്കാരനായ തന്നെ ഏഷ്യക്കാരി സ്വമനസാലെ സ്നേഹിക്കുകയും കാമിക്കുകയും വേണമെന്ന് ആ സ്വേച്ഛാധിപതി ആഗ്രഹിക്കുകയാണ്.